Συνομιλώντας με την Ευδοκία Τζεβελεκίδου

Το όνειρο σας  ήταν να ασχοληθείτε με τα οικονομικά  ή  με την εκπαίδευση ?

   Η εκπαίδευση ήταν  ο πρωταρχικός μου στόχος , όμως η εισαγωγή μου στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης  με οδήγησε σε λογιστικά γραφεία, όπου εργάστηκα  για 13 χρόνια. Η τυποποιημένη λογιστική  εργασία με κούρασε και έτσι φοίτησα στην ΑΣΠΑΙΤΕ και απέκτησα παιδαγωγική κατάρτιση, απαραίτητη προϋπόθεση για τον διορισμό μου στην εκπαίδευση.

Ποια δουλειά  σας ευχαριστεί περισσότερο από τις δύο ?

    Σίγουρα πηγαίνω στο σχολείο περισσότερο χαρούμενη σε σχέση με την δουλειά μου στο λογιστήριο , διότι το σχολείο είναι ένας ζωντανός δημιουργικός  χώρος που δεν μπορεί να τυποποιηθεί .

Θεωρείτε πως το μεγαλύτερο πρόβλημα της εκπαίδευσης είναι η μεγάλη  ύλη ή ο τρόπος  διδασκαλίας ?

  Η διδακτέα ύλη παραμένει αρκετά μεγάλη, για να γίνει κατανοητή  από όλους τους μαθητές ,ωστόσο σε κάθε διδακτική ενότητα ο καθηγητής  προσπαθεί να τηρήσει το χρόνο που ορίζει το Υπουργείο προσαρμόζοντας τον τρόπο διδασκαλίας σε συγκεκριμένα χρονικά όρια. Σίγουρα λοιπόν η μεγάλη ύλη αποτελεί πρόβλημα που περιορίζει τον καθηγητή να προσαρμόσει την διδασκαλία του ανάλογα.

Αν μπορούσατε να αλλάξετε ένα μόνο πράγμα στα σχολεία ,ποιο θα ήταν αυτό ?

  Νομίζω ότι θα άλλαζα  τη σύνδεση του Λυκείου με την εισαγωγή των μαθητών  στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Η σύνδεση αυτή έχει ως συνέπεια το Λύκειο να χάσει τον εκπαιδευτικό του σκοπό. Το Λύκειο χρειάζεται ένα σταθερό πρόγραμμα μαθημάτων το οποίο δεν θα αλλάζει κάθε φορά που αλλάζει ο τρόπος εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Ευχαριστούμε πολύ την Ε. Τζεβελεκίδου για τη συνέντευξη που μας παραχώρησε.

ΙΩΑΝΝΑ ΠΑΡΑΣΧΑΚΗ

Συνομιλώντας με τη σχολική ομάδα βόλεϊ

Πως ξεκινήσατε να παίζετε βόλεϊ;

ΚΙΚΗ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: Εγώ ξεκίνησα από το δημοτικό σχολείο. Στην Τετάρτη δημοτικού μπήκα στην ομάδα του σχολείου. Με είχανε διαλέξει από ένα πρόγραμμα που έκανε ο δήμος όπου έκαναν τεστ αθλητισμού. Παίζαμε κάθε μεσημέρι βόλεϊ και έτσι το γνώρισα και ξεκίνησα.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤΑΜΠΟΥΛΗ: Εγώ πήγαινα κολυμβητήριο, πριν ξεκινήσω το βόλεϊ. Ξεκίνησα σχετικά μεγάλη, στην πρώτη γυμνασίου. Επειδή έπαιζαν οι φίλες μου περισσότερο, είναι και το ύψος μου. Μου λέγανε «έλα στο βόλεϊ», και έτσι ξεκίνησα.

Πώς νιώθετε, όταν παίζετε βόλεϊ;

Κ.ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: Όταν παίζεις μες στο γήπεδο, τα ξεχνάς όλα. Συγκεκριμένα εγώ δεν μπορώ να ακούω την κερκίδα, μόνο τον προπονητή. Πω... πω, πώς νιώθω; Είναι η ζωή μου.....

Κ.ΣΤΑΜΠΟΥΛΗ: Βασικά είναι κάτι που σε γεμίζει. Είναι κάτι που αγαπάμε και δύσκολα θα το αφήσουμε. Εγώ σκέφτομαι ότι και φοιτήτρια που θα πάω, κάπου θα βρω να παίζω βόλεϊ. Τα συναισθήματα είναι... ανάγκη. Δενόμαστε και με τις συμπαίκτριες μας. Όλο αυτό το κλίμα ομαδικότητας, η αδρεναλίνη τη στιγμή που παίζεις, όλα αυτά είναι σημαντικά. (Κ.ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: Το πάθος που έχεις...) Όλα αυτά μαζί, ακόμη και όταν χάνουμε... δεν χάνονται αυτά τα συναισθήματα.

Πως προετοιμάζεστε για έναν αγώνα τόσο ψυχολογικά όσο και σωματικά;

Κ.ΣΤΑΜΠΟΥΛΗ: Σωματικά με προπόνηση. Ψυχολογικά, αν ξέρουμε ότι είναι δύσκολη ομάδα η αντίπαλη ομάδα, εμψυχώνουμε η μία την άλλη, λέμε τις δυνατότητες μας, όχι όμως τα αρνητικά στοιχεία, πάντα λέμε τα θετικά που έχει η κάθε μία. Αν είναι μία εύκολη ομάδα, απλώς προσπαθούμε να μην παρασυρθούμε στο ρυθμό της, να παίξουμε στο επίπεδο που είμαστε, να μην πέσουμε επίπεδο.

Κ.ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: Θυμάμαι έναν αγώνα που παίζαμε στο γυμνάσιο. Παίζαμε εδώ και η αντίπαλη ομάδα ήταν η Χρυσούπολη που μας δυσκόλευε. Μας είχε πει η προπονήτρια μας την προηγούμενη μέρα, πριν πάμε, να ακούσουμε μουσική. Το είχα κάνει και πραγματικά είχε φύγει ένα μέρος από το άγχος μου.

Σε τι πιστεύετε ότι οφείλονται οι επιτυχίες σας;

Κ.ΣΤΑΜΠΟΥΛΗ: Στην προπόνηση και σίγουρα στην πειθαρχία. Το βλέπουμε και στις μικρότερες. Οι μικρότερες γενιές δεν έχουν τη πειθαρχία που είχαμε εμείς και οι προηγούμενες. Είναι σημαντικό, όταν έχεις προπόνηση, να είσαι στην προπόνηση. Δε σκέφτεσαι να βγεις selfie, ούτε να πεις αστεία, ούτε να τραβήξεις βίντεο.

Κ.ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: Εγώ πιστεύω ότι πρέπει να έχεις πάθος να πετύχεις. Αν δεν αγαπάς αυτό που κάνεις και απλώς πας για να περάσει ο χρόνος σου ή πας ακόμη και για να γυμναστείς μόνο, τότε δε θα καταφέρεις κάτι. Μόνο αν έχεις... -πώς να το πω;- πείσμα, τότε μπορείς να τα καταφέρεις.

Πως νιώθετε, όταν κερδίζετε έναν αγώνα;

Κ.ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: Απίστευτα!!! (γελάνε )

Κ.ΣΤΑΜΠΟΥΛΗ: Η χαρά είναι πάνω από τα φυσιολογικά επίπεδα!

Κ.ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: Νιώθεις δικαίωση! Ο χρόνος, οι προπονήσεις, ο ιδρώτας, ο πόνος...

Πιστεύετε ότι μετράει περισσότερο η νίκη ή η συμμετοχή;

Κ.ΣΤΑΜΠΟΥΛΗ - ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: Η συμμετοχή.

Κ.ΣΤΑΜΠΟΥΛΗ: Σίγουρα ακόμη και η ήττα σου δίνει κίνητρο να συνεχίσεις.

Κ.ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: Όπως και η νίκη σου δίνει κίνητρο να συνεχίσεις. Βλέπεις τα λάθη σου, τις αδυναμίες σου και θες να τις διορθώσεις.

Κ.ΣΤΑΜΠΟΥΛΗ: Ακόμη και αν κερδίζεις, σίγουρα έχεις κάνει λάθη. Τα λάθη πάντα υπάρχουν. Και από τα λάθη σου θέλεις να γίνεις καλύτερος.

Ποια οφέλη θεωρείτε ότι αποκομίζετε από τη συμμετοχή σας στα παιχνίδια;

Κ.ΣΤΑΜΠΟΥΛΗ: Κερδίζουμε πολλά πράγματα. Κοινωνικοποιούμαστε, βρίσκουμε παρέες. Οι παρέες που έχουμε γνωρίσει από το γυμνάσιο μέχρι τώρα είναι κυρίως από το βόλεϊ. Είναι ένα κομμάτι που μας ενώνει.

Κ.ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: Εκτός από τα παιδιά που γνωρίζουμε στην ομάδα, μαθαίνεις και για τα παιδιά της αντίπαλης ομάδας. Είχαμε πάει με την Κυριακή στην Πτολεμαΐδα που είχαν μαζευτεί κάποια παιδιά από όλη την Ελλάδα και ακόμη έχουμε κρατήσει επαφές.

Κ.ΣΤΑΜΠΟΥΛΗ: Κοινωνικοποιείσαι, φτιάχνεις χαρακτήρα, μαθαίνεις πολλά πράγματα. Όλα αυτά που ζεις, μέσα από το παιχνίδι, μέσα από τη διαδρομή με τους συμπαίκτες σου, από την αρχή που θα ξεκινήσει η σεζόν μέχρι το τέλος που θα κλείσει, πάρα πολλά πράγματα.

Κ.ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: Και ο χαρακτήρας σου αλλάζει. Δεν μπορείς να είσαι εγωιστής, ούτε να θεωρείς τον εαυτό σου καλύτερο από τους άλλους.

Κ.ΣΤΑΜΠΟΥΛΗ: Όλα αυτά μετά βγαίνουν και στην κοινωνία.

Συνομιλώντας με την προπονήτρια, Κλαίρη Κωνσταντινίδου

Πως ξεκινήσατε να ασχολείστε με το βόλεϊ;

Ως αθλήτρια, από το σχολείο. ´Άρχισα στο γυμνάσιο. Πιο πολύ έπαιζα στο σχολείο και μετά γράφτηκα σε ομάδα. Μου άρεσε, έκανα και κολύμβηση και βόλεϊ ταυτόχρονα και συνέχισα όλα αυτά τα χρόνια. Μετά σπούδασα στα ΤΕΦΑΑ, ασχολήθηκα με την προπονητική και συνεχίζω να ασχολούμαι με την προπονητική στο βόλεϊ επί 25 χρόνια!

Πως νιώθετε, όταν κερδίζετε έναν αγώνα;

Χαρά όπως και τα παιδιά. Τι άλλο να πω; Μόνο χαρά. Βέβαια σκέφτομαι και τα αρνητικά και τα θετικά. Ακόμη και όταν κερδίζουμε, όταν κάνεις λάθη, προσπαθείς να τα διορθώσεις. Το πρώτο συναίσθημα είναι χαρά, αλλά μετά από λίγο προβληματίζεσαι κιόλας.

Πιστεύετε ότι μετράει περισσότερο η νίκη ή η συμμετοχή;

Περισσότερο μετράει η προσπάθεια. Δεν το βλέπω σαν συμμετοχή. Να συμμετέχουν οι ομάδες , αλλά να προσπαθούν, να κάνει ο καθένας το καλύτερο που μπορεί. Αν κερδίσει ή αν χάσει είναι άλλο θέμα. Η ικανοποίηση που νιώθεις, όταν προσπαθείς, είναι μεγάλη υπόθεση. Μπορεί η άλλη ομάδα να είναι καλύτερη σε πολλά επίπεδα. Αν εσύ το δεχτείς αυτό κατευθείαν και κάτσεις μοιρολατρικά και σε κερδίζουν πάρα πολύ εύκολα, χωρίς να τους αντιμετωπίσεις και χωρίς να προσπαθήσεις, τότε είναι μεγάλη πικρία. Αν όμως χάσεις, αλλά έχεις παλέψει, είναι μεγάλη ικανοποίηση. Το έχω ζήσει και το ένα και το άλλο.

Πως ξεκινήσατε να ασχολείστε με αθλητικούς αγώνες και γιατί;

Προπονητικά ξεκίνησα όταν ήμουνα φοιτήτρια στο πανεπιστήμιο στο τρίτο έτος. Ξεκίνησα με ομάδες εδώ στην Κομοτηνή. Είχα ομάδα με μια άλλη φίλη μου και συνάδελφο και μετά συνέχισα στην Αθήνα. ´Έπειτα ξαναήρθα εδώ στην Κομοτηνή. Ασχολούμαι με τους αγώνες επί 25 χρόνια.

Σε τι πιστεύετε ότι οφείλονται οι επιτυχίες σας;

Το μεγαλύτερο πλεονέκτημα σε μια ομάδα είναι το δέσιμο. Είναι δώδεκα διαφορετικοί χαρακτήρες μέσα στην ομάδα. Πρέπει να μάθουν να συμβιώνουν η μια με την άλλη. Όταν το πετυχαίνουμε αυτό, είναι το καλύτερο. Νομίζω ότι η ομάδα μας το πέτυχε, επειδή ακριβώς τα κορίτσια γνωρίζονται πολλά χρόνια , καθώς τις είχα και εγώ έξω από το σχολείο, έχουνε μάθει η μια την άλλη, τι θέλω εγώ από αυτές. Αυτό είναι το μυστικό της επιτυχίας. Γνωρίζεις τι χρειάζεται μια ομάδα, για να είναι δεμένη, ενωμένη.

Ευχαριστούμε πολύ τις μαθήτριες της Γ' λυκείου, παίκτριες της σχολικής ομάδας βόλεϊ, Κική Αθανασίου και Κυριακή Σταμπουλή, καθώς και την καθηγήτρια και προπονήτρια τους, Κλαίρη Κωνσταντινίδου!

ΜΠΙΛΓΚΕ ΧΟΥΣΕIΝ