Αδέσποτα: Θύματα της αδιαφορίας μας
Κάνοντας μια βόλτα στους δρόμους της πόλης εύκολα μπορούμε να παρατηρήσουμε μία από τις ιδιαιτερότητες της Κομοτηνής. Εκτός από την πολιτισμική ποικιλομορφία, ο πληθυσμός της Κομοτηνής παρουσιάζει ποικιλία και ως προς... το είδος. Ο λόγος φυσικά για τα αδέσποτα ζώα, που συχνάζουν έξω από ταβέρνες και καφετέριες, κοιμούνται στα πάρκα και τους ποδηλατόδρομους, περιμένουν με ανυπομονησία να τσιμπήσουν κάτι από τα απομεινάρια του κολατσιού των μαθητών.
Φυσικά, η συμβίωση δίποδων και τετράποδων δεν είναι πάντα αρμονική. Δεν είναι σπάνια τα περιστατικά επιθετικής συμπεριφοράς σε βάρος περαστικών εκ μέρους των δεύτερων, ενώ οι καταγγελίες για αδέσποτα που τραυμάτισαν οικόσιτα και τους ιδιοκτήτες τους πληθαίνουν μέρα με τη μέρα.
Δεδομένων των άθλιων συνθηκών διαβίωσής τους, τα αδέσποτα, γάτες και σκύλοι, αποτελούν σημαντική πηγή μόλυνσης. Σύμφωνα με μέλη της Εθελοντικής Δράσης Κτηνιάτρων Ελλάδος (ΕΔΚΕ), ένας σκύλος που δεν έχει εμβολιαστεί και δεν έχει λάβει αντιπαρασιτική αγωγή, ενώ συγχρόνως καταπίνει απόνερα και τρέφεται με σκουπίδια και τρωκτικά, μπορεί να μεταφέρει λοιμώξεις και παρασιτικούς παράγοντες οι οποίοι μεταδίδονται και στον άνθρωπο, όπως ο εχινόκοκκος και η σαλμονέλλα. Λοιμώδεις και παρασιτικές ασθένειες μπορούν να μεταδοθούν από πληθυσμό αδέσποτων σε πληθυσμό οικόσιτων σκύλων.
Στην αγωνιώδη αναζήτησή τους για τροφή, ακόμη, ανακατεύουν τα σκουπίδια, απειλώντας τη δημόσια υγεία και προκαλώντας έντονη δυσοσμία. Την κατάσταση αυτή επιδεινώνουν τα περιττώματά τους, που απομένουν σε δρόμους και πεζοδρόμια, υποβαθμίζοντας αισθητικά, εκτός από υγειονομικά, την πόλη. Τέλος, συχνά γίνονται παράπονα για τη φασαρία που προκαλούν με τα γαβγίσματά τους, αναστατώνοντας ταυτόχρονα και τα οικόσιτα σκυλιά, που απαντούν στις προκλήσεις τους.
Η κατάσταση αυτή δεν είναι επικίνδυνη μόνο για τον άνθρωπο. Τα αδέσποτα ζώα υποφέρουν καθημερινά από τις κακουχίες και την παραμέληση. Η έλλειψη κτηνιατρικής περίθαλψης, η ανεπαρκής, ακατάλληλη και επικίνδυνη τροφή, η επιθετικότητα μεταξύ των αδέσποτων και, κυρίως, η απροσεξία ή η σκληρότητα κάποιων ανθρώπων κάνουν τη ζωή στους δρόμους εφιαλτική. Ενδεικτικά, ο μέσος όρος ζωής ενός αδέσποτου ζώου ανέρχεται σε δύο με τρία χρόνια, την ίδια στιγμή που ένα οικόσιτο ζώο ζει μέχρι και 18 χρόνια.
Συγκεκριμένα, το 1/3 του πληθυσμού των αδέσποτων πεθαίνει κάθε χρόνο από αιτίες που σχετίζονται με τον άνθρωπο (αυτοκίνητα, φόλες), ενώ περισσότερα από τα μισά πέφτουν θύματα κακοποίησης. Η κακομεταχείριση των αδέσποτων, μάλιστα, είναι εκείνη που οδηγεί κάποια από αυτά στην υιοθέτηση επιθετικής συμπεριφοράς. Τα ζώα που έχουν γνωρίσει την ανελέητη σκληρότητα κάποιων «ανθρώπων», δύσκολα εμπιστεύονται ξανά ένα ανθρώπινο χέρι, ακόμη κι αν αυτό απλώνεται για να τα βοηθήσει.
Στην πόλη μας, κατά καιρούς, γίνονται συστηματικές προσπάθειες δηλητηρίασης των ζώων του δρόμου με φόλες. Αυτό σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αποτελέσει λύση, διότι θέτει σε κίνδυνο και δεσποζόμενα ζώα. Συγχρόνως, τα ζώα που πέφτουν θύματα αυτής της δραστηριότητας, πεθαίνουν βασανιστικά, τιμωρούμενα για ένα πρόβλημα για το οποίο δε φέρουν την ευθύνη.
Ακόμη και τα πιο τυχερά, που καταφέρνουν να γλιτώσουν από τους αλλεπάλληλους κινδύνους, στερούνται την ανθρώπινη αγάπη, την ασφάλεια του σπιτιού και τη ζεστασιά της οικογένειας. Προσεγγίζοντας κάποια από αυτά, γίνεται φανερή η λαχτάρα τους για μια στοργική επαφή, για ένα παιχνίδι, για ένα χάδι. Ιδίως εκείνα που κάποιος ασυνείδητος ιδιοκτήτης εγκατέλειψε στη μοίρα τους, δυσκολεύονται περισσότερο να επιβιώσουν και επιζητούν εντονότερα την ανθρώπινη προσοχή.
Ας μη ξεχνάμε, άλλωστε, πως το πρόβλημα των αδέσποτων οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην ανευθυνότητα των ανθρώπων. Ανησυχητικά σύνηθες είναι το φαινόμενο κάποιοι να αγοράζουν ένα κατοικίδιο παραμελώντας να συνυπολογίσουν τις ευθύνες, και όταν το αξιαγάπητο κουτάβι γίνει ένα ταραχοποιό ενήλικο σκυλί, να το εγκαταλείπουν. Δυστυχώς, το άλσος της Νυμφαίας έχει μετατραπεί έτσι σε χώρο απόρριψης αυτών των ανυπεράσπιστων ζώων. Πέρα από ένα στενό κολάρο, ενθύμιο μιας εποχής που δέχονταν την ανθρώπινη στοργή, δεν έχουν τίποτα άλλο.
Τα ζώα που εγκαταλείπονται, φυσικά, αναπαράγονται, με αποτέλεσμα ο αριθμός των αδέσποτων της Κομοτηνής να έχει φτάσει τα 1.000, χωρίς να υπολογίζονται τα περίπου 200 που φιλοξενούνται σε εγκαταστάσεις της Φιλοζωικής. Επόμενο είναι λοιπόν να δημιουργούνται μεγάλες αγέλες που αποτρέπουν πολλούς πολίτες από το να κάνουν μια βόλτα στην περιοχή του Νοσοκομείου, στο Βυζαντινό φρούριο, στη Νέα Μοσυνούπολη και αλλού. Η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο και οφείλουμε όλοι να αναλάβουμε δράση.
Από την άλλη, οι προσπάθειες εθελοντών, όπως η Φιλοζωική Εταιρεία Κομοτηνής, που χρηματοδοτείται αποκλειστικά από δωρεές κτηνιάτρων που εξετάζουν και θεραπεύουν δωρεάν άρρωστα αδέσποτα, καθώς και απλών πολιτών που δίνουν λίγο φαγητό και μία κούπα καθαρό νερό στα ζώα της γειτονιάς τους, δυστυχώς δεν επαρκούν. Το πρόβλημα πρέπει να αποτελέσει κύριο μέλημα του Δήμου που έχει καθήκον να στηρίξει οικονομικά αυτές τις προσπάθειες. Είναι ανάγκη, ακόμη, να εντατικοποιηθούν οι επιχειρήσεις στείρωσης, εμβολιασμού και αποπαρασίτωσης των αδέσποτων, προκειμένου να περιοριστεί η συνεχής αύξησή τους, αλλά και να ελεγχθούν οι ασθένειες που μεταφέρουν, οι ορμές τους και η επιθετικότητα που πηγάζει από αυτές.
Είναι κοινώς παραδεκτό πως οι συνθήκες διαβίωσης στα υπάρχοντα κυνοκομεία είναι συχνά χειρότερες απ’ ό, τι στον δρόμο. Επομένως, χρειάζεται να κατασκευαστούν χώροι όπου τα ζώα δε θα συνωστίζονται σε στενά, βρόμικα κλουβιά, ενώ συγχρόνως να γίνουν προσπάθειες για την ενημέρωση και την ευαισθητοποίηση των πολιτών. Να ενθαρρύνεται δηλαδή από την πολιτεία η υιοθεσία από καταφύγια ζώων έναντι της αγοράς από εμπόρους και να παρέχεται μια στοιχειώδης εκπαίδευση σε όλους όσοι ενδιαφέρονται να αναλάβουν το ρόλο του ιδιοκτήτη, σχετικά με τις ανάγκες και τις απαιτήσεις του κατοικίδιου.
Τέλος, ένα μέτρο που βρίσκει ήδη εφαρμογή σε χώρες της Ευρώπης, όπως η Γερμανία και η Ισπανία, είναι η ταυτοποίηση των ζώων και η ηλεκτρονική σήμανση με ειδικά μικροτσίπ, ώστε να εντοπίζονται τα ζώα που χάνονται και κυρίως οι ιδιοκτήτες που τα εγκαταλείπουν. Με τον τρόπο αυτό, η εγκατάλειψη ενός ζώου θα επισύρει τις ανάλογες ποινές και θα αποθαρρύνεται αυτή η πρακτική.
Ας μη μείνουμε, λοιπόν, αδιάφοροι μπροστά σε αυτό το πρόβλημα που διογκώνεται συνεχώς. Η αδιαφορία, εξάλλου, συνήθως ισοδυναμεί με συνενοχή, όχι μόνο όσον αφορά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα αδέσποτα, αλλά και τα προβλήματα που δημιουργούνται στην καθημερινότητα των ανθρώπων. Είναι καιρός, πολίτες και πολιτεία, να δράσουμε με υπευθυνότητα και ευαισθησία για την αντιμετώπιση του προβλήματος των αδέσποτων.
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΒΕΖΔΡΕΒΑΝΗ
Στις μέρες μας λόγω των κλιματικών αλλαγών, της απληστίας του ανθρώπου αλλά και της αδιαφορίας του για το φυσικό περιβάλλον, στο οποίο ζει, έχουν εξαφανισθεί ή τείνουν να εξαφανισθούν πολλά είδη ζώων που ζουν στον πλανήτη μας. Και ας μη νομίζουμε ότι αυτό το θέμα δεν αφορά τη χώρα μας, καθώς η αύξηση του λαθραίου κυνηγιού άγριων ζώων αλλά και η μόλυνση του φυσικού τους περιβάλλοντος στον ελληνικό χώρο είναι αισθητή. Αρκετές περιβαλλοντικές και μη κερδοσκοπικές οργανώσεις έχουν σπεύσει να προστατέψουν την άγρια πανίδα που κινδυνεύει να εξαφανισθεί όπως επίσης και τη φύση.
Μια από αυτές τις οργανώσεις είναι και ο ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ.
Αυτή η μη κυβερνητική οργάνωση ιδρύθηκε το 1992 με αφορμή το σημαντικό πρόβλημα της αιχμαλωσίας αρκούδων και λύκων. Μερικά από τα είδη που φροντίζει και προστατεύει ο ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ είναι ο ελληνικός ποιμενικός, ο λύκος, η καφέ αρκούδα, το αγριόγιδο που αποτελεί το πιο αντιπροσωπευτικό μεγάλο θηλαστικό των ψηλών οροσειρών της Ελλάδας και η βίδρα η οποία θεωρείται από τα σπανιότερα και πιο απειλούμενα θηλαστικά της ηπείρου. Ακόμη προστατεύει το ελάφι που στη χώρα μας εντοπίζεται μόνο στην Πάρνηθα και σε περιορισμένους πληθυσμούς στη Ροδόπη και την Ήπειρο. Άλλα είδη που προστατεύονται από την οργάνωση είναι το ζαρκάδι και τέλος το τσακάλι που ο πληθυσμός του στη χώρα μας δυστυχώς πλέον δεν ξεπερνά τα 1.500 ζώα!
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ μέσα από τις δράσεις του όπως η αναπαραγωγή του ελληνικού ποιμενικού ή η εκστρατεία για τη δημιουργία τσίρκο χωρίς ζώα προσπαθεί να βοηθήσει στην προστασία των ζώων που κινδυνεύουν να εξαφανιστούν. Συγκεκριμένα, χάρη στη βοήθεια εθελοντών, ο ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ πραγματοποιεί δράσεις για την προστασία και τη διαχείριση της άγριας ζωής και του φυσικού περιβάλλοντος. Επίσης, συντονίζει προγράμματα ανταλλαγής εθελοντών σε συνεργασία με τη Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς και την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Εθελοντισμού Evs.
Είναι σημαντικό, ο καθένας από εμάς να αναλογιστεί την σπουδαιότητα του να καταφέρουμε να προστατέψουμε τα είδη υπό εξαφάνιση στη χώρα μας. Ας βοηθήσουμε κι εμείς όσο μπορούμε για τη σωτηρία του πλανήτη μας, του σπιτιού μας! Ο εθελοντισμός ή η υιοθεσία ενός ζώου θα μπορούσε να συμβάλει σημαντικά στο έργο αυτό. Ήρθε η ώρα να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας! Γιατί, όπως λέει και το σύνθημα του ΑΡΚΤΟΥΡΟΥ: «Σημασία δεν έχει αν τα ζώα έχουν λογική ή αν μιλάνε, αλλά αν υποφέρουν».
ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΚΑΡΑΝΙΚΟΛΑΟΥ
